Είναι σαφές τα τελευταία χρόνια ότι το «κλασικό τουριστικό προϊόν» (μαζικός παθητικός ομοιόμορφος τουρισμός παραλίας) υφίσταται το φυσικό νόμο της φθοράς που υφίστανται όλα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες: έχοντας συμπληρώσει το κύκλο της ζωής τους δεν αποτελεί πλέον «up market» προϊόν με τις ανάλογες αρνητικές συνέπειες για τις επιχειρήσεις ή τις περιοχές εκείνες που έχουν ειδικευτεί στη παραγωγή του, μέσα από τη λογική του συγκριτικού πλεονεκτήματος (μείωση της ζήτησης, συμπίεση των τιμών, αδυναμία εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων κ.λπ.).
Η εξέλιξη της τουριστικής ζήτησης φαίνεται να ακολουθεί τις μεταβολές που συμβαίνουν στην ευρύτερη παραγωγική διαδικασία και που σηματοδοτούνται από την αντικατάσταση των προϊόντων μαζικής ομοιόμορφης παραγωγής από προϊόντα που αλλάζουν γρήγορα και προσπαθούν να καλύψουν τη διαφοροποιημένη ζήτηση συγκεκριμένων μικρότερων ομάδων πληθυσμού. Στο τουρισμό αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται με τις λεγόμενες «νέες μορφές» εναλλακτικού τουρισμού (θρησκευτικός, εκπαιδευτικός, πολιτιστικός, ιαματικός, κινήτρων, θαλάσσιος, καταδυτικός, κ.λπ.) που απευθύνονται κατά τεκμήριο σε σχετικά μικρές ομάδες ατόμων με ειδικά ενδιαφέροντα (στροφή από το ποσοτικό στο ποιοτικό τουρισμό). Οι τουρίστες αυτοί δεν είναι παθητικοί δέκτες των όσων έχουν οργανωθεί γι΄ αυτούς, αλλά συμμετέχουν ενεργά σε κάτι που οι ίδιοι έχουν επιλέξει είτε γιατί το γνωρίζουν και θέλουν να αποκτήσουν νέες εμπειρίες και να πλουτίσουν τις γνώσεις τους είτε γιατί θέλουν να το γνωρίσουν, είτε ακόμη γιατί συνδυάζουν την αναψυχή με επαγγελματικές ή άλλες υποχρεώσεις (συνεδριακός, επαγγελματικός, θεραπευτικός κ.λπ. τουρισμός).
Ένα νέο στυλ είναι πλέον αναγκαίο να αναζωογονήσει τις αγορές οι οποίες φθίνουν, λόγο οικονομικών προβλημάτων ή από έλλειψη νέων κινήτρων, και σε μια εποχή όπου η παγκοσμιοποίηση είναι πλέον μέσα στις απαιτήσεις του τουρισμού.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτά χρειαζόμαστε μια διαφορετική τουριστική πολιτική.
Ως εδώ, είμαι βέβαιος ότι όλοι συμφωνούμε. Κατά καιρούς εξάλλου, συντεταγμένη πολιτεία, επιχειρηματικοί και κοινωνικοί φορείς, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, απλοί πολίτες-τουρίστες, όλοι εμείς έχουμε διακηρύξει την ανάγκη και τη σκοπιμότητα της ποιοτικής αναβάθμισης των τουριστικών υπηρεσιών και του τουριστικού προϊόντος. Αν ρωτήσουμε όμως έναν-έναν, πώς εννοεί και πώς ορίζει την ποιότητα, θα πάρουμε διαφορετική από τον καθένα απάντηση.
Προέχει λοιπόν, να προσδιορίσουμε και να συμφωνήσουμε στο τι είναι ποιότητα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η ποιότητα είναι μία σημαντική -ίσως η σημαντικότερη- παράμετρος της ανταγωνιστικότητας του τουριστικού προϊόντος και ότι, όπως όλες οι παράμετροι, μπορεί να μετρηθεί και να συσχετισθεί με πρότυπα και στόχους.
Κατά τη γνώμη μου, η ποιότητα δεν είναι ένα βολικό σύνθημα-πανάκεια και, ακόμη περισσότερο, δεν είναι συνήθως αυτό που νομίζουμε εμείς.
Σε τελική ανάλυση, ο μόνος αρμόδιος να μιλήσει για την ποιότητα ενός τουριστικού προϊόντος είναι ο φιλοξενούμενος πελάτης-καταναλωτής του.
Αν ένα προϊόν είναι η ικανοποίηση που προσφέρει η χρήση του (και αυτό είναι πλέον αυτονόητο) είναι προφανές ότι η γνώση και η κρίση για το επίπεδο της ποιότητας του προϊόντος μας, βρίσκεται στο κεφάλι του πελάτη μας.
Οι νέες τεχνολογίες, οι αλλαγές στις απαιτήσεις και τη νοοτροπία των πελατών, η παγκόσμια οικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση και ο έντονος ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα, δεν είναι παρά ελάχιστες από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η τουριστική βιομηχανία.
Διεθνώς, αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή, ότι ο τουρισμός θα είναι αποδεκτός και επιτυχής στο μέλλον μόνο αν εξασφαλίσει καλά εκπαιδευμένο και επαγγελματικό ανθρώπινο δυναμικό, ικανό να εφαρμόσει τη βέλτιστη πρακτική στη διοίκηση του τουρισμού και των τουριστικών επιχειρήσεων, ενώ αυτό θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες:
Πρώτο, από την αποτελεσματικότητα της τουριστικής και ξενοδοχειακής εκπαίδευσης και δεύτερο, από την υιοθέτηση της φιλοσοφίας για δια βίου εκπαίδευση των εργαζομένων και των στελεχών του τουρισμού και των τουριστικών επιχειρήσεων.
Αυτή ακριβώς η διαπίστωση αναδεικνύει τη σημασία και την αξία της εκπαίδευσης. Στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον οι άνθρωποι που παράγουν και προσφέρουν την ποιότητα δεν μπορεί να είναι πλέον, καλοπροαίρετοι έστω, ερασιτέχνες ή εμπειροτέχνες.
Χρειάζεται ειδική παιδεία και κατάρτιση, βαθιά γνώση της ψυχολογίας της συμπεριφοράς, της θεωρίας των κινήτρων και επικοινωνιακές δεξιότητες.
Στο πλαίσιο αυτό η νέα Δημοτική Επιτροπή Τουρισμού αντιλαμβανομένη την σημαντικότητα διεύρυνσης της γνώσης στα ειδικά θέματα τουρισμού διοργάνωσε την εν λόγω ημερίδα με την ελπίδα ότι θα συνεισφέρει προσφέροντας την ευκαιρία στους ειδικούς να μεταφέρουν την γνώση τους και στους συμμετέχοντες να ενημερωθούν σε βάθος για τα τεκταινόμενα στον ευρύτερο χώρο του τουρισμού που θα λάβουν χώρα στο άμεσο μέλλον.
Και όλα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα όταν γίνει αντιληπτό σε όλη του την διάσταση, η σημασία του τουρισμού ιδιαίτερα για ένα νησί σαν το δικό μας.
Μέσω της ημερίδας οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή, να ενημερώσουν και να ανταλλάζουν απόψεις με ειδικούς του χώρου που διαθέτουν εμπειρία και γνώση.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ότι πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον του τουρισμού του νησιού μας με σύγχρονα εργαλεία μάρκετινγκ, αγνοώντας το όποιο πολιτικό κόστος καθώς και ξεπερασμένα μικροσυντεχνιακά συμφέροντα. Διαφορετικά, είτε θα αναλωνόμαστε στο να αντιγράφουμε με καθυστέρηση τους ανταγωνιστές μας είτε απλά θα αναρωτιόμαστε τι συνέβη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου