Θέατρο

Με δεδομένο ότι ο τουρισμός συστεγάζεται με τον πολιτισμό και τον αθλητισμό και επειδή μέχρι τώρα έχουμε παρουσιάσει τα του τουρισμού ελαφρώς ποδοσφαιροποιημένα, ας επιχειρήσουμε μια «πολιτιστική» προσέγγιση για να καλύψουμε και τους φιλικούς προς την κουλτούρα αναγνώστες, χωρίς να έχουμε πρόθεση να θίξουμε πρόσωπα και καταστάσεις απλά έτσι, ενόψει χαλαρού σαββατοκύριακου:
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον ελληνικό τουρισμό με ένα θέατρο. Το θέατρο αυτό έχει ένα μόνιμο σκηνικό που απεικονίζει ήλιο, θάλασσα και κάτι αρχαία. Στη σκηνή του θεάτρου παίζεται εδώ και πολλά χρόνια το ίδιο έργο από, κατά καιρούς διαφορετικούς ηθοποιούς. Το θέατρο παλιότερα γέμιζε, αλλά τώρα τελευταία και παρότι έχει βάλει φθηνότερο εισιτήριο, δεν γεμίζει. Άντε Παρασκευο-σαββατοκύριακα και καμιά Τετάρτη με λαϊκή απογευματινή.
Τι να φταίει; Μήπως το ότι στο σημείο που βρίσκεται η πρόσβαση δεν είναι εύκολη (δεν έχει μετρό, τραμ, κλπ) και οι θέσεις παρκινγκ είναι περιορισμένες; Μήπως το ότι ενώ υπάρχουν 1-2 χλιδάτα θεωρία οι θέσεις στην πλατεία δεν είναι αναπαυτικές;
Ναι, σίγουρα φταίνε όλα αυτά, αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο θίασος και ο θιασάρχης. Ο θιασάρχης πρέπει να φροντίζει να επιλέγει έργο που να προκαλεί ενδιαφέρον και ικανούς ηθοποιούς οι οποίοι δεν θα βλέπουν το συγκεκριμένο θέατρο σαν το πρώτο βήμα στην πορεία προς το Broadway.

Γιώργος Δρακόπουλος

sete.gr